Historia
Klasztor Matki Bożej Różańcowej jest najmłodszym spośród trzech klasztorów dominikanek kontemplacyjnych w Polsce.
Myśl o powołaniu do życia nowej fundacji zrodziła się wśród mniszek klasztoru w Świętej Annie koło Częstochowy, gdy stan liczebny wspólnoty przekroczył możliwości mieszkaniowe tamtejszego budynku. Ziemię pod budowę nowego klasztoru w Radoniach – ok. 40 km. na południowy – zachód od Warszawy – podarowała w 1989 r. p. Otylia Ranc, sama wyznania ewangelicko – augsburskiego.
W marcu 1990 r. trzy siostry: s. Alberta Pietruszka, s. Paula Grajewska i postulantka Basia zamieszkały w oddalonym o 5 km od Radoń starym dworku w Odrano Woli wynajętym nam przez małżeństwo Wandę i Tadeusza Krajewskich. Jednocześnie w Radoniach, w miejscu malowniczo położonym na skraju lasu, rozpoczęły się prace budowlane.
Stopniowo do spartańskich warunków w Odrano Woli dołączały następne siostry i postulantki.
Po nagłej śmierci s. Alberty 20 października 1991 r. budowa klasztoru stanęła pod znakiem zapytania. Ówczesny Prowincjał o. Tadeusz Marek OP z przeoryszą klasztoru w Świętej Annie s. Dominiką Sokołowską podjęli decyzję o kontynuowaniu budowy.
Po trzech latach mieszkania w bardzo trudnych warunkach w Odrano Woli 1 czerwca 1993 r. siostry wreszcie mogły zamieszkać w wykończonej części klasztoru w Radoniach. 3 czerwca została odprawiona pierwsza Msza św. w tymczasowej kaplicy która stanowiły dwa połączone pokoje.
Budowa klasztoru z różnymi przygodami i przerwami trwała do 2005 r. Przez wiele lat wspierali nas finansowo dobrodzieje z Japonii i Niemiec. Od 1996 r. siostry jeździły również na kwesty do kościołów dominikańskich i parafialnych w różnych diecezjach, gdzie były zawsze bardzo życzliwie przyjmowane.
W tym czasie nasza wspólnota powiększała się o kolejne siostry.
I wreszcie naszedł długo oczekiwany przez nas dzień – 6 marca 2005 roku o. prowincjał Maciej Zięba OP uroczyście erygował nasz klasztor. Zakończył się czas budowy i mogłyśmy zacząć regularne życie mnisze już za zamkniętą klauzurą. A 1 maja 2005 r. została poświęcona nasza nowo wybudowana kaplica.
Przez wszystkie te lata bardzo doświadczałyśmy i wciąż doświadczamy nieustannej opieki Boga.
