12 maja 2024

Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego

Czytania liturgiczne:

Dz 1, 1-11

Ps 47

Ef 4, 1-13

Mk 16, 15-20

“…abyście postępowali w sposób godny powołania, do jakiego zostaliście wezwani, z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości.” (Ef 4,1)

Gdy czytałam te słowa, zawsze myślałam, że nasze powołanie polega właśnie na byciu pokornym, cichym, cierpliwym, itd. Tym razem, czytając także tekst z Dziejów Apostolskich i Ewangelię Marka, zobaczyłam szerzej obraz tego, do czego nas Bóg powołał: obdarzył nas mocą Ducha Świętego, czyli Bożą mocą; wybrał nas na świadków Jego Miłości, która uratowała nas od śmierci wiecznej; z tego daru Ducha Świętego wynika moc nadziei, moc wiary, która w nas jest. Sam Bóg działa przez wszystkich i we wszystkich, którzy otwierają się na Niego. Wreszcie w Ewangelii Jezus mówi o konkretnych widzialnych znakach, które mogą towarzyszyć realizacji naszego powołania. To wielkie wybranie mamy dzięki temu, że Pan, który przeszedł przez śmierć, wstąpił do nieba, “aby wszystko napełnić”.

Mając tak wielkie powołanie – każdy chrześcijanin – rzeczywiście potrzebuje “trzymania się” pokory, cierpliwości, miłości, aby dojść “do miary wielkości według pełni Chrystusa” (Ef 1,13)…

s. Małgorzata OP