6 lutego 2022

V Niedziela Zwykła

Czytania liturgiczne:

Iz 6, 1-2a. 3-8

Ps 138

1 Kor 15, 1-11

Łk 5, 1-11

Kto wysławia Twoje Imię, Panie?

Dziś czytamy chyba najmocniejsze słowa, które wychodzą z ust tych, którzy doświadczyli spotkania z Panem. Izajasz, Paweł i Piotr ukazują tajemnicę, że: choć ja nie potrafię, to Bóg potrafi z każdej pychy uleczyć człowieka. Gdy zostajemy rzuceni na głęboką wodę, musimy zareagować, decyzja natomiast przychodzi później.

Apostołowie wraz z Prorokiem Izajaszem tak właśnie zostali doświadczeni silnym blaskiem prawdy, że ich pierwsza reakcja na świadomość, jak bardzo są pogrążeni w ciemności, to słowa: “Biada mi! Jestem zgubiony! Wszak jestem mężem o nieczystych wargach, a oczy moje oglądały Króla, Pana Zastępów!” “A  już po wszystkich, ukazał się także i mnie jako poronionemu płodowi” i na końcu: “Wyjdź ode mnie, Panie, bo jestem człowiekiem grzesznym”.

Jest to lekcja pokory, a zarazem stanięcie w prawdzie – z Prawdą, która daje taką siłę, by przyjąć siebie. Nie jest możliwe samemu przejrzeć i uznać swe nieuświadomione historie, stąd potrzebna jest bliskość Jezusa, który mówi: Wypłyń na głębię. Tylko dzięki Niemu możemy powiedzieć, że za łaską Boga jestem tym, czy jestem. Nie mniej, nie więcej, taka jaka jestem i przychodzę dziś do Ciebie, Panie, a TY wysłuchałeś mnie, kiedy Cię wzywałam.

s. Michaela OP